განმარტება ეკლესიისა

ეკლესია არს ტაძარი ღვთისა, სახლი შესაკრებელი ერისა, გვამი ქრისტესი და სძალი მისი წყლითა მით ნათლისღებისათა განწმედილი, და პატიოსნითა სისხლითა მისითა პკურებული, ვითარცა სძალი აღბეჭდული და შემკული საცხებელითა მით სულისა წმიდისათა: ეკლესია არს ცა ქვეყანასა ზედა, რომელსა შინა დამკვიდრებულ არს ცათა შინა მყოფი ღმერთი. ცად ვიტყვი ვიდრე მე ზენა კერძოდ და ზეციერად სამსახურებელსა საკურთხეველსა. ხოლო ქვეყანად ეკლესიასა მუნ შემოკრებული, და ვითარცა ზენა ცით მოიღებენ წყალთაგან წმინდა ქმნასა: მას შინა გამოისახვის ჯვარცმა, დაფლვა, და აღდგომა ქრისტესი, რომელ ესე უზეშთაესარს კარავსა მას საწამებელსა: რამეთუ ესე წმინდა ეკლესია მამათმთავართა წინათვე მოასწავეს, წისწანასწარმეტყველთა ჰქადაგეს, მოციქულთა დააფუძნეს, და მღვდელთ მოძღვართა დაამტკიცეს: ხოლო წმინდა ტრაპეზი პატიოსნისა საკურთხეველისა, უფლისა თქვენისა სახე არს, რომელსა ზედა მდებარე არს ჭეშმარიტი იგი და ზეცისა პური ქრისტე, რომელი იგი უსისხლოდ დაიკვლის ვითარცა კაცი, და ხორცსა და სისხლსა თვისსა მისცემს მორწმუნეთა თვისთა ცხოვრებად საუკუნოდ:

საქართველოს საპატრიარქოს თანამშრომლობა ბოლშევიკებთან

სერგო ვარდოსანიძის წიგნიდან: «საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია 1917-1952 წწ.»

ქრისტეფორე ციცქიშვილი

“საკათალიკოზო საბჭოს რეპრესიებს გადარჩენილმა ნაწილმა, ეპისკოპოზ ქრისტეფორეს ხელმძღვანელობით, 1924 წლის 20 ოქტომბერს მიმართა საქართველოს სსრ სახალხო კომისართა საბჭოს. წერილში პირველად ოფიციალურად დაფიქსირდა, რომ საქართველოს ეკლესია აღიარებდა საბჭოთა ხელისუფლებას, მის განსაკუთრებულ როლს ქვეყნის კულტურულ-ეკონომიკურ და ეროვნულ აღორძინებაში. . . .” (გვ.94 )

ეკუმენიზმი როგორც ეკლესიოლოგიური ერესი

მღვდელი გელასი აროშვილი

ეკუმენიზმის კვალიფიკაცია, როგორც მწვალებლობისა, მართლმადიდებელთა შორის ეჭვს აღარ იწვევს. მაგრამ, მაინც საჭიროდ მიგვაჩნია ეკლესიის სწავლების მიხედვით განვმარტოთ მწვალებლობის ცნება. დიდი სჯულის კანონში ვკითხულობთ: "მწვალებელი არს, რომელი მცირედცა მიდრკეს მართლმადიდებელისა სარწმუნოებისაგან." მწვალებელი არს რომელი მართლმადიდებელი არა იყოს" (დიდი სჯულის კანონი; თბილისი, 1975 წ. გვ. 197). ორგზისი კრების მე-14 კანონის განმარტებისას, ცნობილი კანონისტი ზონარა ეყრდნობა რა II მსოფლიო კრების მე-6 კანონს და ბასილი დადის I კანონიკურ ეპისტოლეს, ამბობს: "მწვალებელნი არიან ისინიც, ვინც მართლმადიდებელი ეკლესიის სწავლებას თუნდაც ნაწილობრივ არ ეთანხმებიან, ანდა მცირეოდენ ამახინჯებენ მას" ("Афонская Синтагма" II ч. ст. 252). რაც შეეხება მწვალებლებთან ურთიერთობას, მოციქულთა მე-10 კანონის განმარტებისას ავტორიტეტული კანონისტი ბალსამონი წერს: "საეკლესიო ერთობიდან განყენებულებთან და მწვალებლებთან ნებადართულია საუბარი მხოლოდ არაეკლესიურ საკითხებზე" _ ამ აზრს ეთანხმება ვლასტარიც თავის სინტაგმაში.