წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა იოვანე ოქროპირისაჲ კოსტანტინეპოლელმთავარებისკოპოსისაჲ თარგმანებაჲ წმიდისა სახარებისაჲ მათეს თავისაჲ

სახარებაჲ: "სხუასა იგავსა ეტყოდა მათ და ჰრქუა: მსგავს არს

   სასუფეველი ცათაჲ მარცუალსა მდოგჳსასა, რომელ მოიღო კაცმან და

   დასთესა თჳსსა მტილსა, რომელი უმცირეს არს ყოველთა თესლთა,

   ხოლო რაჟამს აღორძნდის, უფროჲს ყოველთა მხალთა არნ იგი, და

   იქმნის იგი ხე დიდ, ვითარმედ მოვიდიან მფრინველნი ცისანი და დაადგრიან

   რტოთა მისთა" (13,31-33 მათე ).

      თარგმანი: ვინაჲთგან თქუა, ვითარმედ თესლისა მისგან სამი

   ნაწილი წარწყმდა და ერთი ცხონდა და ცხოვნებულსა მასცა შორის

   მტერმან ღუარძლი დასთესა, რაჲთა არავინ თქუას, თუ მცირედ სადმე და

   უნდო ყოფად არს კრებული იგი მორწმუნეთაჲ, ამისთჳს შემოიღო იგავი ესე

   მდოგჳსაჲ, რაჲთა იჭჳ იგი განაქარვოს და გულისჴმა-უყოს, ვითარმედ

   დიდად აღორძინებად არს ქადაგებაჲ იგი სასუფეველისაჲ. რამეთუ, ვითარცა

   მარცუალი იგი მდოგჳსაჲ ფრიად მცირე არს, ხოლო აღიზარდის რაჲ,

   უფროჲს ყოველთა მხალთასა იქმნის, ეგრეთვე ქადაგებაჲ ესე სახარებისაჲ.

   დაღაცათუ მცირედ არიან რიცხჳთა მოწაფენი და შეურაცხ კაცთაგან, არამედ

   ძალითა ჩემითა ესოდენ აღორძნდეს ქადაგებაჲ მათი, ვიდრეღა ყოველი

   სოფელი დაიპყრას და აჩრდილსა მისსა ყოველნი კაცნი მიივლტოდინ.

      სახარებაჲ: "მერმე სხუასა იგავსა ეტყოდა მათ და ჰრქუა:

   მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ ცომსა, რომელი მოიღო დედაკაცმან და

   შერთო იგი ფქვილსა სამსა საწყაულსა, ვიდრემდე აღაფუვნა იგი ყოვლად" (13,33 მათე ).

      თარგმანი: ესეცა იგავი პირველსა მასვე სახესა დაამტკიცებს:

   ვითარცა ცომი ყოველსა მას აღსუარულსა თჳსისა მიმართ ძალისა შესცვალებს,

   ეგრეთვე მოციქულთა ყოველი სოფელი შეცვალონ და მოიყვანონ

   სარწმუნოებად. ამისთჳსცა სიბრძნით ბუნებითთა საქმეთა მოიღებს იგავად,

   რაჲთა გამოაჩინოს, რამეთუ, ვითარცა იგინი უეჭუელად აღესრულებიან,

   ეგრეთვე ესე უეჭუელად იქმნას. დაღაცათუ ათორმეტნი არიან მოწაფენი,

   არამედ აღერინენ რაჲ სოფელსა, არა ესენი სიმრავლისა მის წესსა მიემსგავსნენ,

   არამედ იგინი თჳსსა წესსა და მოძღურებასა მოიყვანნენ, ვითარცა

   ცომი შეერთის რაჲ აღსუარულსა მას, არა წარწყმიდის ძალი თჳსი, არამედ

   მცირედმან მან ყოველივე აღაფუვნის, ეგრეთ იყოს ქადაგებაჲ მოციქულთაჲ.

   რამეთუ, ვინაჲთგან წყალობისა ჩუენისათჳს განჴორციელდა უფალი ჩუენი

   და ბუნებაჲ ჩუენი საშოჲსაგან ქალწულისა ერთგუამებად თავისა თჳსისა

   თანა შეაერთა და ორითა მით ბუნებითა იხილვა ქუეყანასა ზედა და კაცთა

   შორის იქცეოდა, შერთო თჳსი იგი მადლი თბესა მას კაცთა ბუნებისასა და

   ყოვლითურთ განაახლა იგი. და მერმე განავლინნა ქადაგებად მოციქულნი

   კაცად-კაცადისა მიმართ, რაჲთა ყოველნივე შეიკრიბნეს თავისა თჳსისა

   სახიერმან მან. რომელთა არა მსგავსად ჰურიათასა დაიყვნეს ყურნი სმენად

   და დაიჭუხნეს თუალნი ხილვად, ყოველნივე მოვიდეს სარწმუნოებასა და

   იქმნეს ასოებ ეკლესიისა, რომლისა თავი ქრისტე არს.

      ხოლო სამი საწყაული რაჲ თქუა, სიმრავლე მოასწავა, რამეთუ მრავალგან

   ჩუეულებაჲ არს წერილისაჲ ამის რიცხჳსა სიმრავლისა ადგილსა

   თქუმად. ხოლო ესე ნუ გიკჳრს, რომელ სასუფეველისათჳს იტყოდა და

   სახედ მდოგჳ და ცომი მოიღო, რამეთუ კაცთა მიმართ უმეცართა და

   უგულისჴმოთა იყო სიტყუაჲ მისი, რომელნი ამათცა იგავთა ვერ გულისჴმა-ჰყოფდეს

   და ჯერ-იყო მათდა მიმართ კაცობრივთა სახეთა შემოღებად.

   სადა არიან წარმართთა სიბრძნისმეტყუელებანი? ისწავედღა ძალი ქრისტესი

   ჭეშმარიტებისაგან საქმეთაჲსა და თაყუანის-ეცინ მას, რამეთუ, რაჲ-იგი

   თქუა, ყოველივე აღასრულა და მან მისცა ცომსა მას ქადაგებისასა ძალი

   აღფუვნებად ყოვლისავე შესუარულისა.

http://titus.uni-frankfurt.de/texte/etcs/cauc/ageo/johchrys/mttargm3/mttart.htm