XVII-XVIII თავები. თქმული უნდოსა და გლახაკისა ხუცეს-მონაზონისა ბესარიონის მიერ. რომელი იყო უდაბნოით გარესჯით მრავალმთისაჲთ, მონასტერსა წმიდისა იოანე ნათლისმცემელისა, ხოლო წიგნსა ამას ეწოდების „გურდემლი“.

XVII სიტყჳსა მისთჳს, რომელი წერილ არს წმიდასა სახარებასა შინა ვითარმედ ვერ გამოხვიდე მიერ ვიდრე არა გარდაიჴადო ყოველი იგი და კუალად ვითარმედ: ვერ გამოხვიდე ვიდრე არა მისცე უკანაჲსკნელი მწულილი

კუალად ბრძანებასა მას ღმრთისასა, რომელსა იტყჳს სახარება იგავისა მიერ: ლათინნი ამასცა განსაწმედელსა ზედა მოიღებენ და ესრეთ ყოველსა საღმრთოსა წერილსა გარდააქცევენ და კუალად სხუად სახედ სთარგმნიან და წინააღუდგებიან ყოველსა მართლგამომეტყველთა წმიდათა მთარგმანებელთა.

ხოლო  ვისმინოთ იგავი იგი სამეუფო, რომელსა ბრძანებს: ემსგავსა სასუფეველი ცათა კაცსა მეუფესა, რომელმან ინება სიტყჳს განგებაჲ მონათა თჳსთა და ვითარცა იწყო განგებად წარმოუდგინეს ერთი თანამდები ბევრისა ტალანტისა და ვითარცა არა რაჲ აქუნდა მას რაჲმცა მისცა უბრძანა იფალმან მისმან განსყიდვა ცოლისა მისისა და შვილთა მისთა და რაჲცა  აქუნდა მას: და გარდახდეს იგი. 

თარგმანი: - ვინ არს მეუფჱ იგი. არამედ მეუფჱ მეუფეთა და ღმერთი ღმერთთა, რომელსა ეგულების განცჯა ყოველთა კაცთა და გამოძიებაჲ საქმეთა კაცად-კაცადისათა და მიგებაჲ თჳთუეულისა საქმეთა მათთაებრ, რომელთაცა არწმუნა სავაჭროჲ იგი ამას სოფელსა:კაცად კაცადსა ძალისაებრ, რომელ არს ღმრთისამიერ მოცემული ნიჭი: რომელთამე სიტყუაჲ სიბრძნისა, რომელთამე განკითხუაჲ სულთა, რომელთამე შეძლებაჲ საქმეთა და გუამისა სიმტკიცე და ჴელთა და ფერჴთა სიმარჯუე და რომელთამე სიმდიდრე და საფასენი, რათა კაცად-კაცადი შეეწეოდის მოყვასსა თჳსსა სულიერად გინა თუ ჴორციელად და ნაკლულევანებასა მას მოყვასისასა აღავსებდინ: მეცნიერი უსწავლელსა ასწავებდენ, ძლიერი უძლურთა შეეწეოდინ და მდიდარნი და ქონიერნი გლახაკთა და ნაკლულევანთა მისცემდინ სიტყჳსაებრ მოციქულისა: ძმანო თანა გუაც ჩუენ ძლიერთა უძლურებასა მას უსუსურთასა ტვირთვად და არა თავთა თჳსთა სათნოყოფად, რათა კაცად-კაცადი მოყუასსა სათნოეყოფოდინ კეთილისათჳს აღსაშენებელად.

ხოლო ოდეს იქმნეს გამოძიებაჲ საქმეთა და რომელთა ღმრთისა მიერი იგი მიცემულნი ნიჭნი კეთილად ეხმაროს სასყიდელი მიიღოს მრავალ წილად ღვთისაგან, ხოლო რომელთა კეთილად ვერ განაგოს ვითარცა იგი სხუასაცა იგავსა შინა წერილ არს სასჯელი ტალანტისა დამფლველისა. იგივე შეემთხჳოს ამასცა: ხოლო ესე წარმოუდგინეს ღმერთსა, რომელსა თანა ედვა ბევრი ტალანტი. უბრძანა უფალმან განსყიდვა ცოლისა მისისა და შვილთა მისთა და რაჲცა აქუნდა გარდახდად იგი. ესე იგი არს ვითარმედ რავდენიცა ნიჭნი მოუცემიეს უფალსა ჩუენთვის, ხოლო ჩუენ თუ ბოროტად წარვაგებთ მას და მარტოდ თავთა ჩუენთათჳს ვიხუმევთ და არა მოყუასთაცა სათნო ვეყოფით კეთილისათჳს აღსაშენებლად: ესე არს ტალანტისა დამალვა და სასჯელიცა მისი გულისხმაყავ, თუ რაჲ შეემთხჳა ბოროტსა მას მონასა, რომელმან იგი დამალა ტალანტი.

და რაჟამს იქმნეს გამოძიებაჲ საქმეთა კაცად-კაცადისა მაშინ ცოლიცა და შვილნი თუ ვინმე დანყიდოს და რაჲცა აქუნდეს ყოველივე მისცეს, ვერცა მით შემძლებელ არს მცირედისაცა ცოდვისა გარდახდად, რამეთუ თანაწარუვალ არს სასჯელი იგი თჳნიერ მოწყალებითა და სახიერებითა და მიტევებითა მოყვასისა თანანადებთათა: სიტყჳთა არა რაჲთა შემძლებელ არს კაცი გარდახდად ბრალთა თჳსთა,, ვითარცა თჳთ თავადი ღმერთი ბრძანებს:

დავარდა მონა იგი, თაყუანისცემდა მას და ეტყოდა: სულგრძელ იქმენ ჩემ ზედა უფალო და ყოველივე მიგცე შენ. შეეწყალა უფალსა მისსა მონა იგი და განუტევა იგი და თანანადებიცა იგი მიუტევა მას; და ვითარცა გამოვიდა მიერ მონა იგი ჰპოვა ერთი მის თანა მონა, რომელსა ედვა მისი ასი დრაჰკანი, შეიპყრა იგი და შეაშთობდა მას და ეტყოდა მომეც რაჲცა იგი თანა გაც. შეუვრდა მას მოყვასი იგი მისი და ევედრებოდა და ეტყოდა: სულგრძელ იქმენ ჩემ ზედა და ყოველივე მიგცე შენ: ხოლო მან არა ისმინა მისი, არამედ წარვიდა იგი და შეაგდო საპყრობილესა ვიდრემდე მისცეს მას თანანადები იგი.

ხედავა უცყალობასა მის მონისასა[?] მან რავდენისა აურაცხელისა ტალანტისა შენდობაჲ მიიღო რომელი თანაედვა უფლისაგან თჳსისა, ხოლო ამან მცირეცა ესე არა მიუტევა.

ხოლო იხილეს რაჲ მის თანა მონათა საქმე ესე შეწუხნეს ფრიად. მივიდეს და აუწყეს უფალსა მისსა ყოველივე იგი რაჲცა იქმნა. მაშინ მოუწოდა მას უფალმან მისმან და ჰრქუა მას: მონაო ბოროტო! ყოველივე თანანადები შენი მიგიტევე შენ, რამეთუ მევედრებოდი მე. არა ჯერ იყო შენდაცა რათამცა შეიცყალე შენ შენ თანა მონა იგი, ვითარცა მე შენ შეგიწყალე?

ესეცა იხილე რაჟამს უწყალო იგი მონა, რომელმან მრავალთა ბრალთა მიტევებაჲ მიიღო უფლისაგან თჳსისა და მან მცირედიცა იგი არა მიუტევა და აუწყეს რაჲ ესე უფალსა, რომელსა პირველ უწყებისაცა არა რაჲ დაეფარვოდა: მოუწოდა მას და ეტყჳს: მონაო ბოროტო: ჭეშმარიტად ბოროტ არს და უკეთურ რომელმან ვერ გულისხმაყო სიმდიდრე მოწყალებათა ღვთისათა, რამეთუ მან მრავალთა და დიდთა თანანადებთა მიტევებაჲ მიიღო, ხოლო მან მცირე და უნდო არა მიუტევა, რამეთუ სხუაჲ არს შეცოდებაჲ უფლისა მიმართ და სხუაჲ არს კაცთა კაცისა მიმართ, რამეთუ იგი მეუფე არს და ჩუენ მონანი, იგი ღმერთი არს და ჩუენ კაცნი მოკუდავნი, მიწანი და მტვერნი. იგი შემოქმედი და ჩუენ მისნი შექმნილნი და რაჲ სწორებაჲ არს თუმცაღა ჩუენ ჩუენებრთა და ჩუენ ბუნებათა კაცთა მცირედი რაჲმე მიუტეოთ: არამედ იგი დიდითა მით სახიერებითა თჳსითა მცირესა მიზეზსა ეძიებს ჩუენგან, რათა მოგუცნეს დიდნი და აურაცხელნი მადლნი მისნი.

ხოლო ვინათგან ბოროტი იგი მონა უწყალო ექმნა მის თანა მონასა და არა მიუტევა, აწ სამართლად განურისხდა უფალი იგი მისი და მისცა იგი ჴელთა მტანჯველთასა, ვიდრემდის გარდაიხადოს ყოველი იგი თანანადები მისი: _ და კუალად ზემო წერილ არს.

იყავ კეთილად მცნობელ წინამოსაჯულისა მის შენისა ვიდრემდე ხარ მის თანა გზასა ზედა, ნუუკუე მიგცეს შენ წინამოსაჯულმან შენმან მსაჯულსა და მსაჯულმან_მსახურსა, და საპყრობილედ შთავარდე. ამინ გეტყჳ შენ: ვერ გამოხვიდე მიერ, ვიდრე არა მისცე უკანაჲსკნელი კოდრატი.

ეგრეთვე ლუკას სახარებასა შინა წერილ არს ესევე სიტყუაჲ, ვითაარმედ ვერ გამოხვიდე მიერ ვიდრე არა მისცე უკანაჲსკნელი მწულილი. ესე ყოველი, რომელი წერილ არს წმიდასა სახარებასა შინა იგი აქუსთ მიზეზად პაპის მოსავთა განსაწმედელისა ცეცხლისათჳს და სიტყუითა ამით დიდად წინააღგვიდგებიან და ჰგონებენ თუმცა ჩუენ სიტყუა არა რაჲ გუაქუნდა, არამედ მათ უფროსად არა რაჲ აქუსთ სიტყუაჲ და ვერცა გულისხმაუყოფიესთ: ვითარმედ ვიდრე და ვიდრემდისი არა თუ დასასრულსა და ოხჭანსა მოასწავებს, არამედ დაუსრულებლობსა და საუკუნოსა საუკუნოსასა ცხად ჰყოფს. ამისაგან გეუწყოს ესე, რაჟამს ქრისტე ეტყოდა მოწაფეთა თჳსთა: აჰა ესერა მე თქუენთანა ვარ ყოველთა დღეთა და ვიდრე აღსასრულამდე სოფლისა. მაშა ესეცა ეგრეთვე იქმნება სიტყჳსაებრ მათისა. ქრისტე მეუფჱ მოწაფეთა თჳსთა და მოციქულთა თანა, ვიდრე აღსასრულამდე სოფლისა იქმნების განშორებულად და შემდგომად აღსასრულისა ამის სოფლისა განეშორების მათგან და ყოველნი იგი აღთქუმანი და სიტყუანი უფლისანი, რომელნი აღუთქუნა ტყუილ იქმნების, რომელი იგი ეტყოდა: მნებავს მამაო რათა სადაცა მე ვიყო იგინიცა ჩემთანა იყვნენ და რათა ხედვიდენ დიდებასა ჩემსა. ესე და უმრავლსი ამისა წერილ არს, რომელიაღუთქუა მათ თანა საუკუნოდ ყოფნისა.

და კუალად წერილ არს წინასწარმეტყველისა მიერ: ჰრქუა უფალმან უფალსა ჩემსა დაჯედ მარჯუენით ჩემსა, ვიდრემდის დავსხნე მტერნი შენნი ქუეშე ფერჴთა შენთა.

და მოციქული იტყჳს რაჟამს განაქარვნეს ყოველნი მთავრობანი და ყოველნი ჴელმწიფებანი და ზალნი, რამეთუ ჯერ არს მისა სუფევა ვიდრემდის დაისხნეს ყოველნი მტერნი მისნი ქუეშე ფერჴთა მისთა: აჰა ცხადი და ჭეშმარიტი განმარტებაჲ „ვიდრემდის“ და „ვიდრე“ აქა განიხილე, რამეთუ ვიდმისთრემდის დაისხნეს მტერნი ქუეშე ფერჴთა თჳსთა მუნამდე იჯდეს მარჯულ მამისა ღუთაებისა წიაღთა შინა და შემდგომად მტერთა ქუეშე ფერჴთა დასხმისა არღარა იყოს მარჯულ მამისა და აღდგეს წიაღთაგან ღუთაებისათა და ვითარ იყოს ესე და ვითარ მოეზავების სიტყუაჲ ესე.

ამისთჳს ვიტყჳი ვითარმედ „ვიდრე“ და „ვიდრემდის“ საუკუნოობასა და დაუსრულებლობასა მოასწავებს: ეგრეთვე ცეცხლისა მისთჳს გეჰენიისა გულისჴმაყავ: ვიდრემდის გარდაიხადოს და ვიდრე არა მისცე უკანაისკნელი მწულილი ვერ გამოხვიდეო: გულისჴმაჰყავ, რამეთუ არა რაჲ შთაჰყვების ცეცხლსა მას შინა რამცა მისცეს მას და გარდაიხადოს: და უუეთუ შთაჰყვეს რაჲმე, ვინ არს იგი რომელსამცა მისცეს და უკეთუ მისცეს რაჲ არს მისაცემელი იგი და სახმარი, რამეთუ დავიტ იტყჳს: არა მისცეს ღმერთსა სახსარი თჳსი და სასსყიდელი სულისა თჳსისა.

და უკუეთუ სხუაჲ რაჲმე უნივთო სათნოებათაგანი შთაჰყვების ჯოჯოხეთს შინა: და არცა ესე არს საკვირველ, რამეთუ არა ვინ არს ცოდვილი თუმცა ერთიცა კეთილთაგანი არა ექმნას: ვითარცა იგი არცა მართალი თუმცა არა რაჲ ბრალი აქუნდა: უკუეთუ ცოდვილსა თუ რაჲმე მცირედი კეთილთაგანი ჰქონებიეს დამ ას მოჰხდიან და მისგან მიმზლავრებულთა მისცემენ იგი უმეტესად შიშუელი და ცალიერი დაშთების ცეცხლსა მას შინა გეჰენიისასა და უფროსად ვერღარა გამოვალს მიერ და საუკუნო ექმნების სატანჯველი იგი: და არა თუ გამოვალს და განწმდების, არამედ საუკუნოდ დაშთების და მრავალი ესევითარი გეპოოს სასღმრთოთა წერილთა შინა „ვიდრე“ და „ვიდრემდის“, რომელი არა დასრულებადსა, არამედ დაუსრულებლობასა მოასწავებს.

XVIII სიტყჳსა მისთჳს, რომელსა იტყვიან მოსავნი პაპისანი ვითარმედ განრაჲვიდენ სულნი ჴორცთაგან აწვე მიიწევიან ადგილთა მათ მათთჳს განჩინებულთა და პირველ მეორედ მოსლვისა მართალნი სასუფეველად დაეწესებიან, ხოლო ცოდვილნი ჯოჯოხეთს შინა პირველ ჴორცთა შემოსისა და არღარა იქმნების მათი გამოყვანებაჲო

ხოლო ჩუენ ამის ყოვლისათჳს ერთ ჴმა ვართ ბერძენთა თანა და წინა აღუდგებით ზრახუათა მათთა შედგომილნი კეთილსა წმიდათა მამათასა მოძღვრებისაებრ წმიდათა მოციქულთასა და მრავალთა მოწამეთა. მოვიხუამთ ძუელისა და ახლისა პირის დასაყოფელად მათდა, რამეთუ სულნი ამიერ წარსრულთანი განრაჲვიდენ ჴორცთაგან, ჭეშმარიტად მასვე ჟამსა შინა მიიწევიან მართალნი კეთილთა მათ შინა ზეცისათა სავანესა მართალთასა ღირსებისაებრ და საზომისა ადგილთა მათ შინა ნათლისათა, ხოლო ცოდვილნი ჯოჯოხეთსა სატანჯველთა შინა, იგიცა საზომისაებრ კაცად-კაცადისა ცოდვათასა: სულნი ოდენ მარტონი და არა ჴორცნიცა, რამეთუ ვინათგან სულნი და ჴორცნი ერთად შეაუღლნა უფალმან. სულსა ვერ ძალუც უჴორცოდ არცა კეთილი არცა ბოროტი ვითარცა იგი არცაღა ჴორცთა თჳნიერ სულისა, რამეთუ სამსჯავრო იგი საშინელი არღა ქმნულ არს და მიგებაჲ ღირსებითი კაცად-კაცადისა საქმეთაებრ, რომელი ჴორცითა ამით იმუშაკეს და ვიდრე აღსასრულამდე გამოჩინებადთა წმიდათათჳს, რამეთუ აღვსებაჲ ჯერ არს ზენა სოფლისა სიტყჳსაებრ გრიგოლი ღვთისმეტყველისა.

ისმინეთ მოციქულისა პავლესი ღასა ხმობს: რამეთუ ჩუენ ყოველნი განცხადებად ვართ წინაშე საყდართა ქრისტესათა რათა მოიღოს კაცად-კაცადმან ჴორცთა ამათგან რაჲცა იგი ქმნა გინა თუ კეთილი გინა თუ ბოროტი, რამეთუ ვიდრემდის ჴორცნი არა შეემოსნენ სულსა უხრწნელნი მუნამდე ღირსებითი მისაგებელი არა იქმნების, არცაღა ჯერეთ უკანასკნელ გამოჩინებადნი წმიდანნი სრულ ქმილ არიან სიტყჳსაებრ მოციქულისა: და ესე ყოველნი იწამნეს სარწმუნოებითა და არა მოიღეს აღნათქუამი იგი, რამეთუ უფალმან ჩუენთჳს უმჯობესი წინასწარ განიგულა, რათა არა თჳნიერ ჩუენსა სრულ იქმნნეს.

რამეთუ უფალმან ვითარცა წინასწარ მეცნიერმან ყოვლისამან წინასწარ განიგულა უკანასკნელ გამოჩინებადთა წმიდათა და სათნო ყოფითა მისთა თჳს და ალოდინებს პირველ ჩუენსა წარსრულთა წმიდათა ვიდრე მეორედ მოსლვადმდე, რათა ერთობაჲ (მად) გვირგვინოსან ყვნეს და ერთად ადიდოს, ოდეს ჴორცნიცა ესე მოკუდავნი სულსა თანა დამაშვრალნი შეემოსნენ და უმეტესი ბრწინვალებაჲ და დიდებაჲ მიენიჭოს: და მათნი იგი მტანჯველნი უსჯულონი უმეტესად სირცხვილეულ იქმნენ და დაისაჯნენ, რაჟამს ესენი იდიდნენ და იგინი შეურაცხ იქმნენ.

რამეთუ ჯერეთ აბელ მართლისა ჴორცნი ქუეყანასა ზედა მდებარე არიან: ეგრეთვე მკულელისა მისისა კაენისი, იგიცა ქუეყანასა ზედა მდებარე არს და თითოეულად ყოველნი, რომელნი მოსწყდეს ღვთისათჳს და არღა მოუღიეს აღნათქუამი იგი რათა არა თვინიერ ჩუენსა სრულ იქმნენ.

ვითარცა კათოლიკეთა შინა იუდასთა წერილ არს: წინასწარმეტყველთა მათთჳს მეშვიდემან ადამისითგან ენუქი და თქუა: აჰა ესერა მოვიდა უფალი ბევრეულითა წმიდათა მისთაითა ყოფად სასჯელისა ყოვლისათვისმე და მხილებად ყოველთა უღმრთოთა მათთა ყოველთათჳს საქმეთა უღმრთოებისა მათისათა, რომელნი უსჯულოებდეს და შემდგომი.

აჰა ცახად იქმნა, რამეთუ ჯერეთ არა ქმნილ არს მისაგებელი მართალთა და ცოდვილთა, არცა წმიდანი ღირსად [გან]დიდებულან, არცა უღმრთონი ჯეროვნად დასჯილან, არცა ღმერთი მოსრულ არს ბევრეულთა წმიდანთა მისთათა, არცა უღმრთოთა მხილებით სასჯელი მიჰგებიეს.

იხილეთ, რამეთუ ჯერეთ არა სრულქმნილ არიან წმიდანი: განიცადეთ საქმენი ელიასნი ვითარ აღიტაცა ჴორცითა ეტლითა ცეცხლისათა რეცა ზეცად დაჰგებს მეორედ მოსლვასა უფლისა ენუქის თანა, რამეთუ იგიცა აღტაცებულ არს ჴორცითა ვითარცა წერილ არს: ენუქი სათნო ეყო უფალსა და არღარა იპოვა რამეთუ გარდასცვალა უფალმან. ესენი კუალად მოსლვად არიან მცირედ უწინარეს მეორედ მოსლვისა: ამათ ეგულების ჟამსა მას უკანასკნელსა წამებად ვითარცა ბრზანებს ქრისტე: ელია მოვიდეს და კუალად ეგოს ყოველი. და კუალად წერილ არს გამოსხადებასა შინა: ვითარცა იგი იხილნა ღვზთისმეტყველმან იოანე ორნი ზეთის ხილნი და ორნი სასანთლენი მდგომარენი წინაშე უფლისა ყოვლისა მპყრობელისა: ესე არიან ორნი იგი მოწამენი ენუქი და ელია. მითვე ჴორცითა არიან და ჟამსა მას უკანასკნელსა მოსვლად არიან და წამებად: და კუალად განცხოველებად და აღდგომად და ამაღლებად ზეცად: ვითარცა შემდგომითი შემდგომად მოიხსენებს გამოცხადებასა მას შინა.

უკეთუ ესენი ჯერეთ ჴორცითა არიან სადა იგი არიან ადგილთა მათ შინა ნათლისათა და კუალად ეგულვების მოსლვა და წამებად და კუალად სრულებასა ელიან მხოლოდ სულნი ამიერ წარსრულთანი, ვითარ მიიღებენ მისაგებელსა პირველ მეორედ მოსლვისა: ვითრცა წერილ არს: ვითარმედ ჯერ არს ხრწნილისა ამის შემოსად უხრწნელებაჲ და მოკუდავისა ამის შემოსად უკუდავებაჲ. ამისთჳს ვიტყჳი ვითარმედ ჯერეთ არა წარდგომილ ვართ წინაშე საყდართა ქრისტესათა, არცა განხრწნადთა ამათ ჴორცთა შეუმოსია უხრწნელებაჲ, არცა მოკუდავსა უკვდავებაჲ, არცა მრჩობლ მისაგებელი მართალთა და ცოდვილთა. დაღაცათუ სულნი მართალთანი ჴელთა შინა ღვთისათა არიან ვითარცა წერილ არს და სიხარულსა შინა გამოუთქმელსა იშუებენ და ცოდვილთა სულნი სიღრმეთა ჯოჯოხეთისათა იტანჯებიან: არამედ კერძოებით და არა სარწმუნოებით, რამეთუ მართალნი ელიან უზეშთაესსა დიდებასა და ბრწყინვალებასა: ხოლო ცოდვილნი უმწარესსა დასჯასა და უსასტიკესსა სატანჯველსა: და ესრეთცა ჯერ არს რათა რაჟამს იქმნეს საშინელი იგი მეორედ მოსლვა ქრისტესი და ცაჲ და ქუეყანა განახლდენ და ანგელოზნი და კაცნი ზოგად შემოკრბენ და მოკუდავმანამან შეიმოსოს უკვდავებაჲ და ხრწნილებამან უხრწნელებაჲ, მაშინ იქმნას მისაგებელი მართალთა და ცოდვილთა, რათა ყოველთა მიერ სახილველ იყოს მართალთა ბრწყინვალებაჲ და ჯეროვანი მისაგებელნი ეგრეთვე: ცოდვილთადასჯა და სირცხვილი საუკუნო. ვითარცა იგავთა შინა წერილ არს: მაშინ დადგეს მართალი განცხადებულებითა დიდითა წინაშე პირსა მაჭირვებლისა თჳსისასა და ამხილებს პირის-პირ და კუალად მოციქულიცა ესრეთ ხმობს: უკეთუ სამართალ არს ღმრთისა მიერ მიგებად მაჭირვებელთა თქუენთა ჭირი და თქუენ, ჭირვეულთა, ლხინი ჩუენ თანა გამოჩინებასა მას უფლისა ჩუენისა იესო ქრისტესსა ზეცით ანგელოზთა თანა ძლიერებისა მისისათა, ცეცხლითა ალისაჲთა მიგებად შურისგებისა.

ამით საცნაურ არს, რამეთუ ჯერეთ არა ქმნილ არს მისაგებელი მართალთა და ცოდვილთა, არცა მაჭირვებელთა წმიდათასა ჭირი, არცა ჭირვეულთა მართალთა ლხინი, გამოჩინებასა მას უფლისა: არცა არს ჯერეთ საუკუნო ჯოჯოხეთი, რამეთუ არცა ცოდვილთა ასმის ხმაჲ იგი თუ: წარვედით ჩემგან დაწყეულნო ცეცხლსა მას საუკუნოსა: არცა მართალთა, ვითარმედ: მოდით კურთხეულნო მამისა ჩემისანო და დაიმკვიდრეთ თქუენთჳს გამზადებულნი.

რამეთუ წერილ არს ვითარმედ: ოდეს დაჯდეს საყდართა ზედა, მაშინ ჰრქუას, არა თუ აწვე: არამედ მაშინ ჰრქუას მეუფემან ოდეს დაჯდეს საყდართა ზედა: არცა სმენილ არს ესე ვითარმედ, ინახიდგმიდენო აბრაჰამის თანა, ისააკი თანა და იაკობის თანა სასუფეველსა მამისა მათისასა.

კუალად წერილ არს სახარებასა შინა ვითარმედ: მოავლინეს ძემან კაცისამან ანგელოზნი თჳსნი და შეკრიბნეს სუფევისაგან მისისა ყოველნი საცთურნი და მოქმედნი უსჯულოებისანი: და შესთხინეს იგინი სახმილსა მას ცეცხლისასა: მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენა კბილთა: მაშინ მართალნი გამობრწყინდენ ვითარცა მზე სასუფეველსა მამისა მათისასა.

კუალად ბრძანებს: ესრეთ იყოს აღსასრული ამის სოფლისა: რამეთუ გამოვიდენ ანგელოზნი და განაშორნენ უკეთურნი იგი შორის მართალთა და შესთხინენ იგინი შორის სახმილსა მას ცეცხლისასა. მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენა კბილთა. ესე ყოველ[ნ]ი ესრეთ მოასწავებენ და ესრეთ მზისა უბრწყინვალესად ქადაგებენ ვითარმედ ჯერეთ მისაგებელი მართალთა და ცოდვილთა არა ქმნილ არს: არცა სრული სულით და ჴორცით მრჩობლი სიხარული მართალთა, არცა დასჯა ცოდვილთა და ვითარ იყოს ესრეთ პირველ მეორედ მოსლვისა: დაღაცათუ აწ სულნი ოდენ არიან თვითეული თჳსსა ადგილსა: ცოდვილნი ქუესკნელს ხოლო მართალნი ზეცას. არამედ მოელიან თვითეულნი ჴორცთა შემოსას და მით სრულსა მისაგებელსა.

ვითარცა დასწერს მახარებელი იოანე ვითარმედ ვიხილენ საკურთხეველსა ქუეშე სულნი იგი მოკლულნი სიტყვისათჳს ღმრთისა და წამებისათჳს რომელ აქუნდა: და ხმა ყვეს ხმითა დიდითა და თქუეს: ვიდრემდის მეუფეო წმიდაო და ჭეშმარიტო. არა სჯი სისხლთა ჩუენ თანა მკვიდრთაგან ქუეყანისათა და მიეცა თვითეულსა სამოსლები სპეტაკები და ითქუა მათდა მიმართ რათა განისვენონ მცირედთა ჟამთა, ვიდრემდის აღესრულნნ მათ თანა მონანი და ძმანი მათნი და რომელთა ეგულებოდა სიკუდილი ვითარცა მათ.

და კუალად წერილ არს მასვე გამოცხადებასა შინა: მოვიდა რისხვაჲ შენი და ჟამი მკუდართა სჯისაჲ და მიცემად მონათა შენთა სასყიდელი წინასწარმეტყველთა და წმიდათა და მოშიშთა სახელისა შენისათა.

და კუალად წერილ არს: და მრქუა მე ანგელოზმან მან, რომელი მიჩუენებდა ამათ ყოველთა: ნუ დაბეჭდავ სიტყუათა წინასწარმეტყველებისა ამის წიგნისათა, რამეთუ ჟამი ახლოს არს. უსამართლოჲ იგი უსამართლოებდინ ჯერეთ ჯერეთ და შეგინებული იგი შეიგინებოდენ ჯერეთ, და მართალი სიმართლესა იქმოდენ ჯერეთ, და წმიდაჲ იგი წმიდა იქმნებოდინ ჯერეთ. და აჰა ესერა მოვალ ადრე, და სასყიდელი მივაგო საქმეთა მათთაებრ. ამათ ყყოველთა წამებათაგან ჭეშმარიტ იქმნა, ვითრცა არს ჭწეშმარიტ და უცილობელ სიტყუაჲ იგი პავლესი, ვითარმედ არღა მოუღიეს აღნათქუამი იგი წმიდათა, რათა არა თვინიერ სრულ იქმნენ ვითარცა იგი ზემოთცა მოვიხსენეთ.

იხილეთ მართლმადიდებელნო რაოდენი წამებანი წმიდათა წერილთაგან შემოვიხუენ და უმრავლესსა თანა წარვხედ, რომელნი ჴმამაღლად ქადაგებენ და ცხადად მოასწავებენ ვეთარმედ ჯერეთ არა არს მისაგებელი მართალთა და ცოდვილთა, არცა მისცემია სრულებით მისაცემელი შრომათა მათთა, არცა ჯერეთ ცოდვილთა  სრულებით მიჰგებიეს მისაგებელი მათი: არა ვიტყჳ ამას თუმცა არა იტანჯებოდეს ცოდვილნი. ანუ არა იხარებდეს მართალნი, არამედ ზოგებით და კერძოებით, რამეთუ შეუღლვილნი ჴორცნი მათნი რომელთა ერთ ნებაჲ იყო კეთილისა მიმრთ და ბოროტისა: ჯერეთ აქავე არიან: მართალთა და ცოდვილთა, უღვთოთა და წმიდათა, მოციქულთა და მოწამეთა და მტანჯველთა და მომწყუედელთა მათთა მეფეთა მათ უსჯულოთა, დაღაცა თუ იგინი ზეცას იხარებენ და ესენი ქუესკნელს იტანჯებიან: არამედ მარტო სული ოდენ და არა ჴორცნიცა, რამეთუ, რომელმან სული დაჰბადა მანვე ჴორცნიცა და არცა ერთი ამათგანი განქარდების: დაღაცათუ მცირედ ჟამ განიხრწნების, არამედ კუალად განახლდების ვითარცა წერილ არს: მოუღის სული მათი, მოაკლდინ და მიწადვე თჳსად მიიქციან: გამოავლინო სული შენი და დაჰბადნე იგინი და განაახლო პირი ქუეყანისა.

და კუალად წერილ არს: დაეთესვის ხრწნილებით და აღდგების უხრწნელებით; დაეთესვის გინებით და აღდგების დიდებით; დაეთესვის უძლურებით და აღდგების ძლიერებით; დაეთესვის ჴორცი მშჳნვიერი და აღდგების ჴორცი სულიერი. (Iკორ. 15.42).

რამეთუ ჯერეთ ჴორცნი არა აღდგომილ არიან და არცა აღსასრული და მიგებაჲ კაცად-კაცადისა.

იხილეთ ძმანო სადა სჩანს აქა აწვე მიგებაჲ მართალთა და ცოდვილთა და დასჯა საუკუნო, უღმრთოთა, და სრული სასყიდელი წმიდათა?

არამედ გულისჴმა ყავთ და ჭეშმარიტად უწყოდეთ, ვითარმედ პირველ აღსასრულსა და საშინელსა მეორედ მოსლვასა არა იქმნების სრული მისაგებელი მართალთა და ცოდვილთა, ვითარცა ვთქუ: ვიდრე ჴორცნი ესე, რომელი დასაბამსა დამბადებელმან მისმან სულისა თანა კეთილად შეაუღლნა: ვიდრე არა შეემოსნენ რაჲთაცა სიმართლე ქმნეს ანუ თუ ცოდუა, სრულებითი მისაგებელი არა იქმნების.

ხოლო ოდეს იქმნეს მეორედ მოსლვაჲ ქრისტესი საშინელი და საყჳრსა დაეცეს და მკუდარნი აღდგენ და ხრწნილებამან ამან შეიმოსოს უხრწნელებაჲ და მოკუდავმან ამან უკუდავებაჲ: მაშინ მიეგოს კაცად-კაცადსა საქმეთა მათთაებრ: ვითარცა წამებენ ყოველნი საღმრთონი და ღვთივსულიერნი წიგნნი წმიდათა მოციქულთა და წინასწარმეტყუელთანი და წმიდათა ღვთისმეტყველთა მოსწავებანი და უწყებანი: და თჳნიერ თავადისა ქრისტეს ჭეშმარიტისა მის ღმრთისა ჩუენისა ბრძანბანი.

ხოლო რომელთა ესე ესრეთ არა სწამს და ესრეთ არა აღიარებენ, შეცდომილ არს იგი გზისაგან წრფელისა და განვრდომილ არს მართლისა: და ვიტყჳ ვითარმედ ეშმაკთაცა უძლიერეს არს კაცი იგი, რომელი ესრეთ არა აღიარებდეს და აწვე იტყჳან პირველგანჩინებულისა მის ჟამისა სრულებით მიგებასა მართალთა და ცოდვილთასა, რამეთუ ეშმაკნი რაჟამს განასხნა კაცთაგან უფალმან: ევედრებოდეს და იტყოდეს: რაჲ ძეს ჩუენი და შენი იესო ძეო ღვთისაო (მთ 8.29) მოჰხუედ არა უწინარეს ჟამისა ტანჯუად ჩუენდა: რამეთუ უწინარეს ჟამისა აღსასრულისათჳს თქუა, რამეთუ მის ჟამისაგან ეშინისთ, რამეთუ მუნამდე არცა იგინი არიან სადა შეწყუდეულ, არამედ მცირედნი ოდენ მიზეზნი ღმრთისა განდგომილებისანი, ხოლო ჟამსა მას აღსასრულისასა ეშმაკთაცა გარდაუწყდებათ უძვირესად, დაისჯებიან და შეიწყუდევიან სიღრმეთა შინა ჯოჯოხეთისასა და ვერღარა ხელეწიფების ვნებად კაცთა, არცაღა ქუეყანასა ზედა ქცევად: ამისათჳს ვიტყჳ ვითარმედ ეშმაკთაცა უძვირეს არს კაცი იგი, რომელი ესრეთ არა აღიარებს, რომელი  ზემო აღვწერეთ და უკუეთუ მოციქულთა და წინასწარმეტყველთა არა ჰრწამს: ბარე ეშმაკთა ირწმუნონ, რომელნი ჴმამაღლად ღაღადებდეს: იესო ძეო ღმრთისაო მოსრულ ხარ უწინარეს ჟამისა ტანჯუად ჩუენდა: და თქუნ უწინარეს ჟამისა მის არა იქმნების მისაგებელი: არცა სახელ იდების საუკუნო ჯოჯოხეთი.

და რომელსა ესრეთ არა ჰრწამს და იტყჳს ვითარმედ აწვე სრულებით მიეცემის საქმეთა მათთაებრ: კაციიგი არცა აღიარებს მკუდართა აღდგომასა, არცა მისაგებელსა მართალთა და ცოდვილთასა: არცა ჴორცთა უხრწნელყოფასა, რომელი დაბადა ღმერთმან და დიდითა სიბრძნითა შეაუღლა უხილავსა სულსა, რათა ერთბამად იდიდნენ კეთილისათÂს გინა ერთბამად დაისაჯნენ ბოროტისათჳს.

კუალადცა ვიტყოდი: უკუეთუ აწვე იქმნების მისაებელი მარტოდ სულისა, რაჲსათჳსღა მეორედ მოსლვა ქრისტესი, ანუ რაჲსათჳსღა აღდგომაჲ მკუდართა, ანუ რაისათჳსღა შრომანი და მოღვაწებანი წმიდათანი: უკუეთუ ჴორცნი არა აღდგებიან და უკუეთუ იქმნების აღდგომაჲ მკუდართა და ჭეშმარიტად იქნების და ჴორცთა ამათ შემოსვაჲ და უხრწნელ ყპფაჲ მართალთა და ცოდვილთა: ვითარღა სახელიდების საუკუნო ჯოჯოხეთი: ვინათგან მაშინ იქმნების ყოველთა ქუესკნელს დასჯილთა სულთა გამოსლვა და ჴორცთა შემოსვა და ვინათგან ჭეშმარიტად ესე ესრეთ იქმნების, რაჲსათვიღა სახელ დებენ საუკუნო ჯოჯოხეთად და იტყჳან: არღარა იქმნების მათი გამოსლვაო: ესრეთ ყოვლითა სიცრუვითა სავეს არიან და გარდააქცევენ ყოველთა საღმრთოთა წერილთა და ესე არს ნებაჲ მათი, რათა ყოველი წინააღმდგომი თქუან და თჳთ განაწესონ ყოველი ახალი სჯული გარეშე მოძღურებისა წმიდათა მოციქულთა და ღმერთშემოსილთა მამათასა და ყოველთა ასწაონ ღმერთად აღსარებაჲ პაპისა და თაყუანისცემაჲ და ამით შეაცდუნონ ყოველი კაცი და დაამორჩილონ ბრძანებასა მისსა და ყოველი მისი განწესებული ითქუას ყოველსა ქუეყანასა და დაიხსნას ყოველი განწესებაჲ წმიდათა მოციქულთა და შჳდთა მსოფლიოთა კრებათა.