IX თავი. თქმული უნდოსა და გლახაკისა ხუცეს-მონაზონისა ბესარიონის მიერ. რომელი იყო უდაბნოით გარესჯით მრავალმთისაჲთ, მონასტერსა წმიდისა იოანე ნათლისმცემელისა, ხოლო წიგნსა ამას ეწოდების „გურდემლი“.

სიტყჳსა მისთჳს უფლისა, რომელი ჰრქუა პეტრეს: სიმონ, სიმონ, აჰა ესერა ეშმაკმან გამოგითხოვნა თქვენ აღცრად ვითარცა იფქლი, არამედ მე ვევედრე მამასა ჩემსა *(130) შენთვის, რაჲთა არა მოგაკლდეს სარწმუნოებაჲ შენი.

ამისი განმარტებაჲ არა ძნელ არს, არამედ ადვილ მადლითა ქრისტესითა და კეთილად გულისხმისმყოფელთაგან ცხადად საცნაური.

რამეთუ წმიდა პეტრე თავი იგი მოციქულთა, არა თუ სიტყჳსა რაჲსათვისმე იჩინა თავად, არამედ ამისთვის ითქმის თავად ჩვენ მიერ, რათუ ქრისტესგან აქუს თაობა. არცა ათორმეტთა მოციქულთაგანსა ვისმე უთქუამს თავად არცა სადა წერილ არს სახარებათა და მოციქულთა შინა, არამედ უფროჲსღა წინააღმდგომი: რამეთუ ქრისტემან უბრძანა: ნუ წარმართთაებრ მსთავრობთ ერთი მეორესა: ნუცა გერქუმინ წინამძღვარ, რამეთუ ყოველნი სწორნი ძმანი ხართ ვითარცა ზემორე აღვწერე უვრცელესად, არამედ ჩუენ მორწმუნეთა მიერ ითქუმის თავად მოციქულთა. ეგრეთვე ათორმეტნი*(131) ყოველნივე ითქუმიან თავად და არა მარტო პეტრე ვითარცა წერილ არს: მამათა შენთა წილ იქმნნეს შვილნი შენნი და დაადგინნენ იგინი მთავრად ყოველსა ქვეყანასა ზედა: არამედ პეტრე ჩუენ მიერ ითქუმის თავად ვითარცა ვთქუ: - ერთად ამისთჳს, რამეთუ სხუათა ზედა უმოხუცებულესი იყო ვითარცა ხატიცა მისი საცნაურ ჰყოფს, მეორედ ამისთვის, რამეთუ პირველად ესე და ანდრია დაემოწაფნეს ქრისტესა უწინარეს სხვათა მოციქულთასა ვითარცა წერილ არს იოანეს სახარებათა შინა, ვითარმედ უპირატეს ანდრია დაემოწაფა და მერმე ამან მოჰგუარა იგი ქრისტესა. მერმე შემდგომითი შემდგომად სხუანი მოციქულნი დაემოწაფნესა, მესამედ ამისთვის ითქუმის თავად არა თუ სხუაებრ რადმე, არამედ საღმრთოისა მხურვალებისათვის, რამეთუ ყოველსა საქმესა და სიტყუასა ამან მიუსწრის*(132) სხუათა და პირ ექმნის ყოველთა მოციქულთა და ყოველთა მაგიერ ამან თქუვის რაჲცა იგი თქუვის და სხუათა არა აცალის საღმრთოთა მხურვალებითა ვიდრემდის ორ გზის და სამ გზის ურვებისა და უარისყოფისა ბრალსა შთავარდა და ქრისტეს მიერ იმხილა და მერმეღა განისწავლა სიმდაბლედ და მორჩილებად, რამეთუ ესრეთცა იქმნების და ესრედცა ჯერარს, რამეთუ უმეტესისა მხურვალებისა და საღმრთოჲსა შურისა მქონებელსა უმეტესიცა განკრძალვაჲ უხმს, რაჲთა არა უბრკმეს, რამეთუ ესევითართა ეშმაკნიცა უფიცხესად ებრძვიან და ახლოს არს დაცემაჲ: [და] მრავალთათვის გვირგვინი უბრწყინვალესი: ხოლო დაცემულთათჳს ტანჯუაჲ უსასტიკესი. 

ვითარცა ვთქუ, შემდგომად დაცემისა განისწავლა პეტრე როდეს ჯვარცმისა და სიკუდილისა თჳსისათჳს მიუთხრობდა*(133) მოწაფეთა თჳსთა,  რომელთა ეგულვებოდა ხსნა დაბადებულთა თვისთა და ეტყოდა: ვითარმედ აღვალ იერუსალემდ და ძე კაცისაჲ მიეცემის ჯუარცუმად: მაშინ პეტრე წინა აღუდგა და ეტყოდა შენდობაO იყოს შენდა, არა იყოს ეგრეო: შეჰრისხნა მას უფალმან და ჰრქუა წარვედ ჩემგან სატანა, რამეთუ საცთურ ჩემდა ხარ და შემდგომი: შემეგ ამისა ესმა რაჲ შერისხვა ესე მერმე რაოდენიცა უბრძანის ქრისტემან მცირედრე განისწავლა სიმდაბლედ და ეგრეთ კადნიერად არღარა აცილობდა. მერმე სერობასა  მას იტყოდა რაჲ ღმერთი: ერთმან თქუენგანმან მიმცეს მე: ვერღარა იკადრა კითხუად, არამედ იოანეს აწვია რაჲთა მან ჰკითხოს: და ეუწყა რაჲ იუდას მიერ განცემა მერმე გული განუმაგრდა თჳსსა დაცემულობასა ზედა და სილაღით თქუა არა სადა უარგყო შენდ და კუალად*(134) ურჩ ექმნა რაჲ დაბანად ფერხთა ესმა რაჲ ქრისტესაგან: არა გაქუნდეს ნაწილი ჩემთანაო: მერმე თავიცა და ხელნი ფერხთა თანა მიუპყრა და კუალად შთავარდა რაჲ უარისყოფისა ბრალსა: მერმე ძალითა ღმრთისათა განისწავლა სიმდაბლედ და მორჩილობად. ისმინეთ თუ ვითარ განისწავლა: რამეთუ შემდგომად მკუდრეთით აღგომისა ახარებდა რაჲ მარიამ მაგდალინელი მოწაფეთა, პეტრე და ოივანე წარვიდეს საფლავად. ორნივე ზოგად რბიოდეს, ხოლო იოვანე უმოსწრაფეს რბიოდა და პეტრე უგვიანესად. აქაცა რაჲმე იჭვი შეუხდა პეტრეს: ნუ უკუე ნაცილი იყოს აღდგომაჲ: ვითარცა წერილ არს: იხილეს და ჰრწმენა. რამეთუ არღა იცოდეს წერილისა ვითარმედ ჯერ არს მისი მკუდრეთით აღდგომაჲ. უფროსდა ამისთვის უგვიანეს მივიდოდა, რამეთუ ჰრცხვენოდა  უარისყოფისა მისთვის ნუ უკუე*(135) ჭეშმარიტად იყოს აღდგომაჲ  და ვერ მკადრე იყოს ხილვად ღმრთისა. და მერმე კუალად შემდგომად მკუდრეთით აღდგომისა წარვიდეს რაჲ ნადირობად პეტრე და ძენი ზებედესნი თომა და ნათანაელ, გამოჩნდა იესო კლდესა ზედა: სხუანი კადნიერად დგეს დაუცემელობისათვის. ნავითა მივიდეს და მოეახლნეს. ხოლო პეტრეს ესმა რაჲ იოანესაგან, ვითარმედ ღმერთი არს მოირტყა სესამოსელი თჳსი, რამეთუ შიშუელ იყო და შთაიგდო თავი თჳსი ზღუად: სირცხვილითა ვერღარა იკადრა მიახლებად, არამედ შთაიგდო ზღუად და ოდეს ისადილნეს სამ გზის ჰკითხა რაჲ ღმერთმან პეტრეს: გიყვარ მე უფროჲს ამათსა: ვერღარა მიუგო პირველისა მისებრ კადნიერად, არამედ ესრეთ ჰრქუა: უფალო შენ ყოველი იცი და ყოველი უწყი, რამეთუ მიყვარ შენ.

ესრეთ დაამდაბლებს კაცსა განსაცდელი და ასწავებს მორჩილებასა. *(136)

ხოლო პირველსავე სიტყვასა აღვიდეთ: ჰრქუა უფალმან სიმონ, სიმონ ეშმაკმან გამოგითხოვნა თქუენ აღცრად ვითარცა იფქლი: ჭეშმარიტად ყოველნი მოციქულნი გამოითხოვნა ეშმაკმან აღცრად არა თუ მარტო პეტრე, არამედ ყოველნი. ვითარცა დიდი იობ, გამოითხოვა ეგრეთვე ესენი, რამეთუ ეშმაკსა ყოველთა წარწყმენდა ჰნებავს, ვითარცა ღმერთსა ცხოვნებაჲ ყოველთა. არამედ ღმერთი ეტყვის მხოლოდ პეტრეს და არღარა ყოველთა, არამედ პეტრეს ოდენ: ვითარმედ მე ვევედრე მამასა ჩემსა შენთჳს, რაჲთა არა მოგაკლდეს სარწმუნოებაჲ შენი. არა ჰრქუა თუ ყოველთათვის ვევედრე, რამეთუ ყოველნი გამოითხოვნა ეშმაკმან, არამედ ესრეთ იტყვის შენთვისო. ესე ამისთჳს უბრძანა, რამეთუ უწყოდა სხუათა დაუცემელობაჲ, ხოლო პეტრესი მრავალ გზის შერყევა და უარისყოფისა ბრალსა შთავრდომაჲ. ამისთჳს ჰრქუა მას, ვითარმედ: შენთჳს ვევედრე რაჲთა არა მოგაკლდეს სარწმუნოებაჲ შენი.*(137) რაჟამს იგი უწინარეს ამისაცა ეტყოდა, ოდეს იგი უბრძანა წყალთა ზედა სლვაჲ და ვიდოდა რაჲ პეტრე წყალთა ზედა მერმე მოაკლდა მცირედ სარწმუნოებაჲ და იწყო დანთქმად. მაშინ ჰრქუა მას იესო: მცირედ მორწმუნეო რაჲსათჳს შეორგულდი: ხოლო სხუათა მოციქულთა არა სადა სჩანს მცირედცა მიდრეკაჲ, გინა ურჩებაჲ თვინიერ იუდა გამცემლისა, რამეთუ სიმდაბლისა მუშაკნი იყუნეს და ვერა სადა მძლე ექმნა ეშმაკი. ვერ შეაბრკოლნა ვერცა შეარყინა, ხოლო იუდა თჳთ მისცა თავი თჳსი მტერსა ბოროტსა და არღარა შეიგონა. არცაღა შემდგომად დაცემისა ინება მოქცევაჲ და სინანული ვითარცა წმიდამან პეტრე, არამედ წარვიდა და შიშთვილიბა, რამეთუ იძულებით არავისი ნებავს ღმერთსა სინანულად მოსლვაჲ, არამედ თჳსითა წინააღრჩევითა ნებავს ყოველთა კაცთა მოქცევაჲ*(138) და სინანული, რაჲთა უმრავლესი სასყიდელი აქუნდეს.

მერმე ჰრქუა: შენ რაჟამს მოიქცე განამტკიცენ ძმანი შენიო. ესე იგი არს რაჟამს მოიქცე უარისყოფისაგან ასწავე და განკრძალე რაჲთა არა შთავარდნენ იგინიცა შენებრ უარისყოფასა, გინა ურჩებასა. ასწავე და განამტკიცენ არა თუ უდარესნი და უმრწმესნი შენსა, არამედ თანასწორნი და თანაზიარნი ძმანი შენნი და სახე ექმენ შენ მათ, უკეთუ ვისმე უბრკმეს ნუ წარიკუეთნენ სასოებასა იუდასებრ, არამედ შენნებრ ისწაონ სიმდაბლჱ და სინანული.

ხოლო არა უბრძანა თუ დამწყსენ და ზედამდგომელ და მთავარ ექმენო, არამედ განამტკიცე და სახჱ ექმენო, რამეთუ დაცემულნი და შებრკოლებულნი სხუათა მტკიცეთა და დაუცემელთა უმტკიცესისა კრძალულებისა მომტყუებელ ექმნების, ხოლო რომელნი უძლურ*(139) არიან და შერყეულ გონებითა იგინი უმეტეს შებრკოლდებიან და ადრე დაეცემიან, ვითარცა იუდას შეემთხვჳა, რამეთუ შებრკოლდა და დაეცა და არღარა ინება გულისხმისყოფაჲ, არცა სინანული.